Дарыя Карчашкіна

Са школьнай лавы кожны ведае пра Цётку (Алаізу Пашкевіч). У падручніках яна малюецца спачувальніцай мужыцкай долі, палкай рэвалюцыянеркай і першай беларускай паэткай. Даўнія ацэнкі пісьменніцы і яе творчасці далёка не сёння ператварыліся ў зацёртыя штампы. За імі не відаць асобы жывога чалавека, які жадае і марыць, журыцца і часам знаходзіцца ў дэпрэсіі. У цэлым куды меншая ўвага звяртаецца на прозу пісьменніцы — найцікавейшую, крэатыўную эстэтычную з’яву ў літаратурным жыцці пачатку мінулага стагоддзя.

Поўны тэкст артыкула размешчаны тут.